کد مطلب:252978 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:282
آداب سرداب منور و اعمال آن مقام مطهر
بدان كه ما در اینجا به چند امر از آن اشاره می كنیم.
اول: فرستادن صلوات بر آن وجود مبارك، و تقدیم آن بر دگر حاجات خود، و برای آن اقسام عدیده است، و مختصر آن به نحوی كه سید جلیل ابن طاوس در «مصباح الزائر» فرموده این است:
[ صفحه 835]
«اللهم صل علی محمد و أهل بیته، و صل علی ولی الحسن و وصیه و وارثه، القآئم بأمرك، و الغائب فی خلقك، و المنتظر لأذنك، اللهم صل علیه، و قرب بعده، و أنجز وعده، و أكشف عن بابه حجاب الغیبة، و أظهر بظهوره صحآئف المحبة، و قدم أمامه الرعب، و ثبت به القلب، و أقم به الحرب، و أیده بجند من الملآئكة مسومین، و سلطه علی أعدآء دینك أجمعین، و ألهمه أن لا یدع منهم ركنا الا قده، و لا كیدا الا رده، و لا فاسقا الا حده، و لا فرعونا الا أهلكه، و لا سرا الا هتكه، و لا علما الا نكسه، و لا سلطانا الا كبسه، و لا رمحا الا قصفه، و لا مطردا الا خرقه، و لا جندا الا فرقه، و لا منبرا الا أحرقه، و لا سیفا الا كسره، و لا صنما الا وضعه، و لا دما الا اراقه، و لا جورا الا أباده، و لا حصنا الا هدمه، و لا بابا الا ردمه، و لا قصرا الا أخربه، و لا مسكنا الا فتشه، و لا سهلا الا أوطئه، و لا جبلا الا صعده، و لا كنزا الا أخرجه، برحمتك یا أرحم الراحمین».
دوم: خواندن این دعای شریف را در آنجا مكررا، چنانچه علما در ضمن اعمال آنجا ذكر كرده اند، و در غیر آن مكان نیز وارد شده خواندن آن، و این دعا مروی از حضرت صاحب الأمر علیه السلام است و در نسخ آن فی الجمله اختلاف است، و شیخ مفید و محمد بن المشهدی، و شهید رحمهم الله آن را بعد از نماز زیارت حضرت در آنجا نقل كرده اند و موافق نسخه ی ایشان این است:
«اللهم عظم البلآء، و برح الخفآء، و انكشف الغطآء، و انقطع الرجآء، و ضاقت الأرض و منعت السمآء، و الیك یا رب المشتكی، و علیك المعول فی الشدة و الرخآء، اللهم فصل علی محمد و آل محمد، اولی الأمر الذین فرضت علینا طاعتهم، و فعرفتنا بذلك منزلتهم، ففرج عنا بحقهم فرجا عاجلا كلمح البصر أو هو أقرب من ذلك، یا محمد یا محمد، یا علی یا علی، و أكفیانی فانكما كافیای، و انصرانی فانكما ناصرای، یا مولای یا صاحب الزمان، الغوث، الغوث، الغوث، أدركنی، أدركنی، أدركنی».
سیم: بجا آوردن نماز آن حضرت به جهت مطالب مهمه و حوائج عظیمه، و آن دوازده ركعت است، و اگر نتوانست دو ركعت است با سوره ی حمد، و قل هو الله أحد و چون به آیه ی مباركه ی (ایاك نعبد و ایاك نستعین) برسد صد مرتبه بگوید، و بهتر آنكه تسبیح ركوع و سجود تسبیح كبری و آن را هفت نوبت بگوید و بعد از نماز صد نوبت صلوات بفرستد، و بعد از آن دعای: «الهی عظم البلآء» مذكور را بخواند، آنگاه حاجت خود را بخواهد.
فاضل نوری در «تحیة الزائر» گوید: و این نماز در هر وقت و در هر جا می توان كرد، و لكن در سحر شب جمعه و روز جمعه مخصوصا وارد شده و این نماز از اعمال نفیسه و كنوز خفیه
[ صفحه 836]
است كه نباید از فوائد خواندن آن غفلت نمود.
مؤلف گوید: خواندن این دعا در شداید و بلیات مثل طاعون و وبا و قحط و غلا و تعدیات سلاطین و حوائج دیگر بعد از نمازها آثار غریبه و عجیبه دارد، فقیر در كتب مزارات دیده ام كه مرقوم فرموده اند راوی گوید در بغداد بودم اراده ی كشتنم داشتند، از خوف قتل به مشهد كاظمین پناه بردم و در آنجا تضرع و دعا می كردم، حضرت صاحب الأمر علیه السلام این دعا را به من تعلیم كرد خواندم و به بركت آن از بلیه نجات یافتم.
چهارم: دعای معروف به دعای ندبه كه آن را شیخ جلیل محمد بن المشهدی و رضی الدین علی بن طاوس رحمه الله و صاحب «مزار» قدیم نقل كرده اند از شیخ نبیل محمد بن علی بن أبی قره، كه او از كتاب ابی جعفر محمد بن الحسین بن سفیان بزوفری این دعا را نقل نموده كه مستحب است آن را در چهار عید خواندن، دعای ندبه در زاد المعاد و در سایر بیاضهای مسطور است غفلت ننماید از خواندن وی.
اول: فرستادن صلوات بر آن وجود مبارك، و تقدیم آن بر دگر حاجات خود، و برای آن اقسام عدیده است، و مختصر آن به نحوی كه سید جلیل ابن طاوس در «مصباح الزائر» فرموده این است:
[ صفحه 835]
«اللهم صل علی محمد و أهل بیته، و صل علی ولی الحسن و وصیه و وارثه، القآئم بأمرك، و الغائب فی خلقك، و المنتظر لأذنك، اللهم صل علیه، و قرب بعده، و أنجز وعده، و أكشف عن بابه حجاب الغیبة، و أظهر بظهوره صحآئف المحبة، و قدم أمامه الرعب، و ثبت به القلب، و أقم به الحرب، و أیده بجند من الملآئكة مسومین، و سلطه علی أعدآء دینك أجمعین، و ألهمه أن لا یدع منهم ركنا الا قده، و لا كیدا الا رده، و لا فاسقا الا حده، و لا فرعونا الا أهلكه، و لا سرا الا هتكه، و لا علما الا نكسه، و لا سلطانا الا كبسه، و لا رمحا الا قصفه، و لا مطردا الا خرقه، و لا جندا الا فرقه، و لا منبرا الا أحرقه، و لا سیفا الا كسره، و لا صنما الا وضعه، و لا دما الا اراقه، و لا جورا الا أباده، و لا حصنا الا هدمه، و لا بابا الا ردمه، و لا قصرا الا أخربه، و لا مسكنا الا فتشه، و لا سهلا الا أوطئه، و لا جبلا الا صعده، و لا كنزا الا أخرجه، برحمتك یا أرحم الراحمین».
دوم: خواندن این دعای شریف را در آنجا مكررا، چنانچه علما در ضمن اعمال آنجا ذكر كرده اند، و در غیر آن مكان نیز وارد شده خواندن آن، و این دعا مروی از حضرت صاحب الأمر علیه السلام است و در نسخ آن فی الجمله اختلاف است، و شیخ مفید و محمد بن المشهدی، و شهید رحمهم الله آن را بعد از نماز زیارت حضرت در آنجا نقل كرده اند و موافق نسخه ی ایشان این است:
«اللهم عظم البلآء، و برح الخفآء، و انكشف الغطآء، و انقطع الرجآء، و ضاقت الأرض و منعت السمآء، و الیك یا رب المشتكی، و علیك المعول فی الشدة و الرخآء، اللهم فصل علی محمد و آل محمد، اولی الأمر الذین فرضت علینا طاعتهم، و فعرفتنا بذلك منزلتهم، ففرج عنا بحقهم فرجا عاجلا كلمح البصر أو هو أقرب من ذلك، یا محمد یا محمد، یا علی یا علی، و أكفیانی فانكما كافیای، و انصرانی فانكما ناصرای، یا مولای یا صاحب الزمان، الغوث، الغوث، الغوث، أدركنی، أدركنی، أدركنی».
سیم: بجا آوردن نماز آن حضرت به جهت مطالب مهمه و حوائج عظیمه، و آن دوازده ركعت است، و اگر نتوانست دو ركعت است با سوره ی حمد، و قل هو الله أحد و چون به آیه ی مباركه ی (ایاك نعبد و ایاك نستعین) برسد صد مرتبه بگوید، و بهتر آنكه تسبیح ركوع و سجود تسبیح كبری و آن را هفت نوبت بگوید و بعد از نماز صد نوبت صلوات بفرستد، و بعد از آن دعای: «الهی عظم البلآء» مذكور را بخواند، آنگاه حاجت خود را بخواهد.
فاضل نوری در «تحیة الزائر» گوید: و این نماز در هر وقت و در هر جا می توان كرد، و لكن در سحر شب جمعه و روز جمعه مخصوصا وارد شده و این نماز از اعمال نفیسه و كنوز خفیه
[ صفحه 836]
است كه نباید از فوائد خواندن آن غفلت نمود.
مؤلف گوید: خواندن این دعا در شداید و بلیات مثل طاعون و وبا و قحط و غلا و تعدیات سلاطین و حوائج دیگر بعد از نمازها آثار غریبه و عجیبه دارد، فقیر در كتب مزارات دیده ام كه مرقوم فرموده اند راوی گوید در بغداد بودم اراده ی كشتنم داشتند، از خوف قتل به مشهد كاظمین پناه بردم و در آنجا تضرع و دعا می كردم، حضرت صاحب الأمر علیه السلام این دعا را به من تعلیم كرد خواندم و به بركت آن از بلیه نجات یافتم.
چهارم: دعای معروف به دعای ندبه كه آن را شیخ جلیل محمد بن المشهدی و رضی الدین علی بن طاوس رحمه الله و صاحب «مزار» قدیم نقل كرده اند از شیخ نبیل محمد بن علی بن أبی قره، كه او از كتاب ابی جعفر محمد بن الحسین بن سفیان بزوفری این دعا را نقل نموده كه مستحب است آن را در چهار عید خواندن، دعای ندبه در زاد المعاد و در سایر بیاضهای مسطور است غفلت ننماید از خواندن وی.